[ و چون از صفین باز مى‏گشت ، به گورستان برون کوفه نگریست و فرمود : ] اى آرمیدگان خانه‏هاى هراسناک ، و محلتهاى تهى و گورهاى تاریک ، و اى غنودگان در خاک اى بى کسان ، اى تنها خفتگان اى وحشت زدگان شما پیش از ما رفتید و ما بى شماییم و به شما رسندگان . امّا خانه‏ها ، در آنها آرمیدند ، امّا زنان ، به زنى‏شان گزیدند . امّا مالها ، بخش گردیدند . خبر ما جز این نیست ، خبرى که نزد شماست چیست ؟ [ سپس به یاران خود نگریست و فرمود : ] اگر آنان را رخصت مى‏دادند که سخن گویند شما را خبر مى‏دادند که بهترین توشه‏ها پرهیزگارى است . [نهج البلاغه]

مطالب زیر توسط      نوشته شده است!

از طرف مامانی	یکشنبه 84 فروردین 28  3:51 عصر
حرف چشمای قشنگت نمی دونی وقتی چشمات پر خوابه به چه رنگ ـ به چه حاله مثل یک جام شرابه نمیدونی چه عمیقه ـ چه سخنگو مثل اشعار سبیحایی حافظ یه کتابه نمیدونی که چه رنگه ـ چه قشنگه رنگ آفتاب بهاره ، مثل یک جام بلوره شایدم چشمه نوره زر نابه نمیدونی که دل من ، توی اون چشمای نازت روی اون برکه آروم یه حبابه نمیدونی ، و بجز من ، دگری هم نمی دونه که یه دنیا تو اون چشم سیاهه هر کی گفته ، هر کی میگه همه حرفه ، تو رو میخواد بفریبه جز دل مامانی تو که پر از عشق و جنونه حرف اون چشم سیارو دل دیگر نمیدونه، چشم دیگر نمی خونه.
	نظرات شما ()

تعداد   62351   بازدید