[ و روایت شده است که امام علیه السلام کمتر به منبر مى‏نشست که پیش از خطبه نگوید : ] مردم از خدا بترسید که هیچ انسانى بیهوده آفریده نگردیده تا به بازى پردازد ، و او را وا ننهاده‏اند تا خود را سرگرم بى‏فایدت سازد ، و دنیایى که خود را در دیده او زیبا داشته جایگزین آخرتى نشود که آن را زشت انگاشته ، و فریفته‏اى که از دنیا به بالاترین مقصود نایل گردیده چون کسى نیست که از آخرت به کمترین نصیب رسیده . [نهج البلاغه]

مطالب زیر توسط      نوشته شده است!

از طرف مامانی	یکشنبه 84 فروردین 28  3:51 عصر
حرف چشمای قشنگت نمی دونی وقتی چشمات پر خوابه به چه رنگ ـ به چه حاله مثل یک جام شرابه نمیدونی چه عمیقه ـ چه سخنگو مثل اشعار سبیحایی حافظ یه کتابه نمیدونی که چه رنگه ـ چه قشنگه رنگ آفتاب بهاره ، مثل یک جام بلوره شایدم چشمه نوره زر نابه نمیدونی که دل من ، توی اون چشمای نازت روی اون برکه آروم یه حبابه نمیدونی ، و بجز من ، دگری هم نمی دونه که یه دنیا تو اون چشم سیاهه هر کی گفته ، هر کی میگه همه حرفه ، تو رو میخواد بفریبه جز دل مامانی تو که پر از عشق و جنونه حرف اون چشم سیارو دل دیگر نمیدونه، چشم دیگر نمی خونه.
	نظرات شما ()

تعداد   62688   بازدید